Een
deur
is vaak samengesteld uit verticale
planken,
die aan de achterkant bij elkaar gehouden worden door horizontale planken, de klampen.
Om de naad tussen die planken niet al teveel op te laten vallen kun je de planken zelf ook
van een verticaal profiel voorzien, bijvoorbeeld ribbels.
Daardoor kun je dan ook planken van verschillende breedte gebruiken, zonder dat het
storend wordt.
De afwisseling van de kleine ribbels van de planken en de naden geeft een subtiele
verlevendiging. De vele
spijkers
waaraan de plaats van de klampen herkenbaar is, geven kleine horizontale
accenten aan het sterk verticale beeld.
De strokendeur komt voor van de 15e eeuw tot en met de eerste helft
van de 17e eeuw. Zijn einde valt dus samen met het min of meer verdwijnen van het
eikenhout
op de bouw.
Is een strokendeur dan altijd een paar honderd jaar oud?
Welnee, het patroon komt - begrijpelijkerwijs - weer in zwang met de
neorenaissance.
Tekst: Jean Penders (11-2010). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
