Heel wat gebouwen zijn in het verleden afgebrand na een blikseminslag. Bliksem is een vorm van vuur dat ontstaat door de elektrische ontlading tussen twee wolken of tussen een wolk en de aarde.
Toen men dit begon te begrijpen werd al snel bedacht dat deze elektriciteit 'geholpen' kan worden door als hoogste punt van een gebouw een goed geleidend uitsteeksel te maken.
De bliksem zoekt graag de gemakkelijkste weg en slaat dan hierop in.
Natuurlijk helpt deze truc alleen wanneer dat uitsteeksel met een
eveneens goed geleidende
koperen
draad
verbonden is aan de aarde.
Buiten het gebouw om, want de stroom in die leiding kan in
Nederland tot 100.000 ampère oplopen.
Is de draad niet dik genoeg, dan heeft deze teveel weerstand en kan
'afslag' voorkomen: een deel van de stroom zoekt een uitweg naar
metalen delen in de omgeving.
Daardoor branden soms toch beveiligde gebouwen af.
Een bliksemafleider is gewenst op een
rieten dak,
op een gebouw met brandbare stoffen en vooral: op hele hoge gebouwen.
Daarom krijgt de
torenhaan
op de
kerktoren
gezelschap van een niet altijd even fraaie bewaker.
Tekst: Jean Penders (09-2006). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
