De middeleeuwse
steenhouwers
hielden wel van een grapje. De toeschouwer wordt op het verkeerde been gezet,
bijvoorbeeld door een
touwtracering.
Een hele knap staaltje van hun vakmanschap is de knoopzuil.
Op het eerste gezicht moet er een sterke reus aan te pas gekomen zijn om in een bundel van twee of vier dunne
zuilschachten
zuilschachten
of
colonnetten
een knoop te leggen. Pas als je de zaak goed bekijkt wordt
duidelijk dat in dit geval de colonnetten met
knoop en al uit één groot blok
natuursteen
gehouwen moeten zijn. Om de zaak bij elkaar te houden is zowel het
basement
als de
kapiteeltjes
meestal uit hetzelfde
blok gehouwen. Dat gedeeltelijk uitgeholde blok draagt dus in zijn geheel al het gewicht
van wat op het kapiteel rust.
Tekst: Jean Penders, 08-2005. Bronnen: zie literatuurlijst. Foto: Jean Penders
