Een middeleeuwse
stadspoort
stond open, en dan kon je, als de poortwachters geen bezwaar hadden, naar binnen.
Of hij was dicht, en dan was je bepaald nog niet binnen.
Bij
belegeringen
was de stadspoort eigenlijk de meest voor de hand liggende plek om te bestormen,
maar juist daarom werd de verdediging van de poort steeds meer uitgebreid.
Een
voorpoort
ervoor, was een eerste stap.
Tegen het einde van de Middeleeuwen ontstaat het idee om een bijna
zelfstandig fort als extra stadspoort toe te voegen: de barbacane.
De vorm kan heel anders zijn dan die van een stadspoort:
bijvoorbeeld een halfronde binnenruimte, waar iedereen doorheen moet, met een
weergang
eromheen.
Dit idee loopt vooruit op de 16e- en 17e-eeuwse
bastions,
die de feitelijke stadspoort nog veel meer aan het oog gaan onttrekken.
Tekst: Jean Penders, 05-2005. Bronnen: zie literatuurlijst. Foto: Jean Penders
